بررسی تاثیر یادگیری تیراندازی با کمان بر دانشجویان هنگام همه گیری کووید-19
سلام
خیلی دوست دارم بنویسم حتما خیلی از شما در دوران همه گیری کووید-19 یکسری حالات روحی شبیه افسردگی، ناتوانی و عجز و پایین بودن اعتماد به نفس و بی انگیزگی را تجربه کردید اما در عالم علم همین طور از روی هوا نمی شه صحبت کرد. باید یکسری پرسشنامه تنظیم بشود و بعد از نمونه گیری درست و بعد تجزیه و تحلیل آن ها (البته که پرسشنامه تنها راه تحقیق نیست و مثلا مشاهده مستقیم هم روشی است برای خودش)، نتایج به یک جمعیت بزرگتر نسبت داده شود تازه در صورتی که متغیرهای مورد بررسی با هم رابطه نشان بدهد یا ندهد. البته که از خیلی وقت پیش یعنی حدود دهه 1940 به این طرف، آمار جای خودشو باز کرده و حتی موضوعات کیفی هم به نوعی تنظیم می شوند تا قابل سنجش باشند. مثلا در یکی از اولین تحقیقات در این زمینه، واژه نژادپرستی که یک مفهوم کلی هست به یکسری رفتارها تجزیه و تحلیل شد و برای هر کدام سوالی طرح شد که بعد از جمع آوری پرسشنامه ها، امکان عدد دهی و مقیاس بندی داده ها بوجود آمد و اینطوری شد که مقیاس لیکرت کلی به تحقیقات کمک کرد.
به هر حال مطالب بالا صرفا جهت اطلاع بود و احتمالا خیلی از شما این را می دانستید با این حال باید بگم که روش های کیفی تحقیق مثل همین مشاهده مستقیم اصلا محبوبیتش را از دست نداده و در موضوعات و یا احیانا ناهنجاری های جدیدی که در جامعه بوجود می اید و هنوز دید روشنی به آنها وجود ندارد و متغیری برای ایجاد آن مسئله شناخته نشده، کاربرد دارد.
این تحقیق که قراره براتون بذارم را در اندونزی انجام دادند و می خواستند بدانند ایا آموزش تیراندازی با کمان در دوران همه گیری کووید-19 روی حالت روحی دانشجویان تاثیر داره یا نه؟ برای اینکه دانشجویان از تیر و کمان همان اول زده نشوند، از کمان با جنس پی وی سی که کمان سبکی هست استفاده کردند که کار راحت باشه و اتفاقا این روش جواب داده. نتایج نشان داده که دانشجویان بعد از ادامه آموزش، روحیه بهتری پیدا کردند و اعتماد به نفس آن ها بهبود پیدا کرده. ولی باید بگم که اگه همین الان بهم یه استراتوس بدن، نه تنها افسردگی و کج خلقی و بی انگیزگی ام دربست از بین می رود بلکه حاضرم دیفرانسیل و انتگرال هم بخونم.
