از بین بردن تارگت پنیک بوسیله تمرین

سلام 

        گروهی از پژوهشگران اندونزیایی آزمونی را برگزار کردند که در آن عملکرد گروهی از تیراندازان دارای عارضه ترس از هدف را تا حدی با استفاده از تمرینات SPT همراه با تصویرسازی ذهنی بهبود بخشیدند. 

      در طول آزمون تنها دو استثنا وجود دارد. ورزشکاری که از علائم کمتری از تارگت پنیک را نشان می دهد و در طول این آزمون تغییر نمره نشان نمی دهد و همچنین ورزشکار دیگری که به گفته پژوهشگران کار را خیلی جدی نمی گیرد و در نتیجه در اولین آزمون از دو آزمون برگزار شده این آزمایش، نمره اش پایین می اید و سطح بدتری از عارضه هراس از هدف را نشان می دهد. البته در آزمون دوم نمره اش کمی بهبود پیدا می کند. 

     حالا این مقاله که در سال 2023 چاپ شده و نسبتا هم جدید هست را مطالعه کنید. البته پژوهشگران در مورد جزییات کار مثلا در مورد نحوه تصویر سازی ذهنی توضیحات زیادی نمی دهند و البته تمرینات SPT که واضح هستند و برنامه هایی هم در مورد انجام آن در طول هفته هم وجود دارد. 

           می توانید این مقاله را از اینجا دانلود کنید. 

حفظ تعادل در تیراندازی با کمان

           سلام 

               همانطور که می دانید حفظ تعادل در ورزشکاران تیر و کمانی خیلی اهمیت دارد. جالبه که یکسری ابزارهای کمکی و حتی محاسبه سنجش تکانه و بررسی تعادل هم وجود دارد و فکر می کنم در سطح ملی خودمان یا حتی در سطح باشگاهی مورد استفاده قرار گرفته است. یک تحقیق دانلود کردم که توسط سه نفر از پژوهشگران اهل کشور ترکیه انجام شده است. در این تحقیق تعدادی از تیراندازان در سه ماده ریکرو، کامپوند و کمان های سنتی از نظر حفظ تعادل در زمان ریلیز و در کل فرایند تیراندازی مورد بررسی قرار گرفتند که نتایج آن ها ثبت شده است و در نهایت به نظر می اد که آن ها به این نتیجه رسیدند که حفظ تعادل در ثبت امتیازات بالا تاثیر مستقیم دارد یعنی دو متغیر حفظ تعادل و امتیازات بیشتر، همبستگی مثبتی با هم دارند. 

      کاری نداریم که ایا این سه پژوهشگر اصلا تیرانداز بودند یا نه؟ ولی از اونجایی که انتقاد کردن همیشه کار راحتی بوده، اگر داور این طرح پژوهشی بودم، بجای اینکه بیام حفظ تعادل را در کمان کامپوند و ریکرو و سنتی را با هم مقایسه کنم، ورزشکاران بیشتری را برای هر بخش بر می داشتم و انوقت مثلا امتیازات و حفظ تعادل تیراندازان ریکرو را با هم مقایسه می کردم و همینطور است کمان سنتی و کامپوند. شما هرگز قادر نخواهید بود که این مسئله را تعمیم بدهید. 

         اگر چه حفظ تعادل در ثبت امتیازات بالا تاثیر دارد اما خیلی از متغیرهای دیگه هم موثره. با وجود اینکه پژوهشگران با زیرکی حفظ تعادل در مرحله ریلیز را جداسازی کردند و به عنوان ملاک قرار دادند اما باز برای کمانداران سنتی که هیچ تجهیزاتی برای نشانه گیری روی کمان ندارند، ثبت امتیازات پایین تر نمی تواند دلیل بر عدم حفظ تعادل آن ها باشد. 

      این نکته را داشته باشید که خیلی از ورزشکاران تعادل خوبی دارند اما در نهایت به دلیل یکسری مسائل تیرشان دقیق به هدف نمی خورد و برعکس. بنابراین همانطور که اول هم گفتم ثبات درسته که نقش مهمی دارد ولی همه چیز نیست. مثلا ذره ای جا به جا شدن نیروی دست روی گریپ کمان باعث می شود امتیازات دیگه ای به دست بیاورید و از این دست. 

       احتمالا شما هم می توانید انتقادات دیگه ای را بر این طرح پژوهشی که به گفته محققان آن یک طرح تحقیق مقدماتی هست، وارد کنید و یا حتی خودتان طرح های مشابهی را با کیفیت بهتر و دید بازتر (از اونجایی که تیرانداز هستید و قطعا تجربه بیشتری دارید) اجرا کنید. 

              فایل اصلی                                       فایل ترجمه 

فشار - دوست یا دشمن

             سلام 

            این پست با این سوال شروع می شود که "آیا فشار سر مسابقه (از نوع عصبی مثلا استرس)، خوب است یا بد؟" 

              عقیده رایج این است که فشار مخصوصا سر مسابقه تیراندازی اصلا خوب نیست و بنابراین باید از آن اجتناب کنیم. با وجودی که همیشه استرس و فشار عصبی سر مسابقه بیشتر از تمرین وجود دارد و حتی ممکن است که استرس باعث نشود که سر مسابقه امتیازات پایین تری کسب کنید اما در نهایت تاثیر خودش را می گذارد به این صورت که گاهی اینقدر زیاد می شود که تکرار پرتاب های خوب و اجرای فرم مناسب را برای شما سخت می کند. در واقع تنها برخی از تیراندازان سطح بالا تاکید می کنند که استرس روی کار آن ها تاثیر زیادی ندارد و حتی برای آن ها مفید هم بوده اما برای بقیه ماجرا متفاوت است و باعث پایین آمدن کیفیت کار و در مواقع حساس باعث از دست دادن امتیاز و باخت در مسابقه می شود. حتی برخی به دلیل همین استرس و عدم کارایی در مسابقات، تیراندازی را رها می کنند. 

           واقعیت این هست که فشار عصبی بالاخره نه تنها در یک مسابقه ورزشی، بلکه در هر نوع موقعیت دیگری هم می تواند ایجاد بشود درست مثل زمانی که قرار هست در یک جمع سخنرانی کنید و یا حتی یک مصاحبه کاری و یا تحصیلی. این اجتناب ناپذیره و بیانگر عکس العمل طبیعی شما در برابر موقعیت های حساس است. در واقع فکر جدا کردن استرس از خودتان درست شبیه به غیر ممکن بودن جدا کردن سر از بدنتان است. شما فقط این امکان را دارید که احساسی را کنترل کنید، ضعیف تر کنید و نه اینکه از بین ببرید. به یاد بیاورید که تیراندازان سطح بالا از این استرس و فشار استفاده می کنند.

            اولین کاری که باید برای کنترل هر چیزی، درک آن است. دقت کنید که اگر فشار کم باشد و شما خیلی دیگه ریلکس باشید، ممکن است مسابقه را ببازید. منظور از ریلکس بودن اینجا به قول جوون ها جوری که طرف اینقدر بیخیاله که دیگه حتی تیراندازی را هم درست انجام نمی ده. یعنی یک جور شل شدگی که باعث می شود ذهن مثل بادکنک خالی باشد. اگر هم فشار خیلی زیاد باشد با لرزش عضلات و اسپاسم هم مواجه می شوید. درواقع نه اینقدر بی خیال و نه اینقدر سفت همه چیز را شروع کنید که پایان موفقیت آمیزی نداشته باشد. یعنی الان یاد فیلم «بودای کوچک» افتادم. 

       این شخصیت یک جور شازده و از طبقه بالا در هندوستان محسوب می شد و پدرش ممنوع کرده بود که هیچ بدی را ببیند. البته چیزهایی که از نظر خودش بد بودند. مثلا پیری، بیماری و مرگ. خلاصه شازده همینطور خوش می گذراند تا اینکه اتفاقی از قصر خارج شد و هر سه این ها را دید. بعد دچار یک جور خلاء شد و رفت به گوشه نشینی و مرتاض شد. یک روز که لب رودخانه نشسته بود دید که یک قایق رد می شود. یک استاد نوازنده با شاگردش درون قایق بودند و استاد داشت به شاگرد درس می داد. استاد به شاگردش گفت : « اگر تارهای ساز را محکم بزنی، پاره می شوند و اگر آرام بزنی، صداش در نمی اد.» و به این گونه بود که مرتاض متحول شد و شد بودا و به معنای زندگی پی برد. حالا چرا یه عده تو هند و یا سراسر دنیا به مرتاض بودن ادامه می دهند، خدا می داند. در واقع چکیده این داستان این هست که ما به فشار نیاز داریم منتها به مقدار مناسب و اینکه چه مقدار فشار به خودتان وارد کنید، دیگه دست خودتان است. می دانید مثلا اگر کسی شما را مسخره کند، خوب طبیعیه که هر کسی باشد ناراحت می شود منتها چرا یه عده به ناراحتی ادامه می دهند، یک عده فکر می کنند چطور تلافی کنند و یه عده دیگه کار خودشان را می کنند؟ چون دسته سوم، یک لول بالاتر امدند. درسته که اطراف و ادم های دیگر روی ما تاثیر می گذارد اما مقدار تاثیری که به درون ما وارد می شود به خود ما بر می گردد. کنترل می کنیم یا چی؟ 

      فشار در آن واحد دو جزء دارد. اول اضطراب و دوم برانگیختگی. اضطراب، ترس است و همیشه دید منفی به آن وجود دارد. اما همیشه اینطور نیست. در واقع ترس باعث می شود تا ما از موقعیت هایی که همراه با خطر حتمی هست دوری کنیم مثل اینکه دست خودمان را درون پریز برق ببریم یا قرص نعنا و کوکاکولا را با هم بخوریم. اما هر چیزی را در موقعیت بسنجید. ترس در یک مسابقه می تواند فلج کننده باشد و وقتی می گوییم فلج کننده، دقیقا همین کار را می کند. شما خوب فکر نمی کنید. همه چیز یادتان می رود و با عملکرد اشتباه، همه چیز را واگذار می کنید و این آزار دهنده است. اما شاید برای شما هم پیش امده باشد که بعد از یک پرتاب بد، دیگه احساس استرس نمی کنید و انجا است که شجاعت شما گل می کند. یعنی ترس با تکرار یک تجربه یکسان از بین می رود و این خودش خبر خوبیه. دلیل اینکه تیراندازان سطح یک به موفقیت می رسند همین است. آن ها به جای اجتناب از موقعیت، آن را تکرار می کنند. 

      بخش دوم همان برانگیختگی می باشد. این مفهوم به عنوان سطح هیجانات شما است. همان تعریفی که بالا گفته شد. یعنی اگر سطح برانگیختگی خیلی کم باشد و مانند یک تیرانداز بیش از حد ریلکس تیر بزنید و هیجانات بیش از حد بالا باشد و عصبی بشوید و عضلات همراه با لرزش عمل کنند، در هر دو صورت بازی را واگذار می کنید. البته باید در نظر داشت که همه مردم سطح برانگیختگی یکسانی ندارند. برخی آرام هستند و برخی عصبی. ورزش های مختلف هم باعث ایجاد سطوح مختلف برانگیختگی می شود مثلا سطح برانگیختگی اسکی بازی که از روی سکو می پرد با کسی که شطرنج بازی می کند، یکسان نیست. تیراندازی جزو آن دسته از ورزش هایی است که سطح برانگیختگی متوسط دارند. در واقع برانگیختگی باعث بالا رفتن سطح آدرنالین در خون می شود و ضربان قلب بالا می رود. بنابراین اگر احساس کردید که قلبتان توی دهنتان است، زیاد تعجب نکنید. برانگیختگی اما روی خوبی هم دارد که افزایش استقامت و قدرت و در نهایت افزایش آگاهی و حواس را در پی دارد. 

        خوب حالا در نظر داشته باشید که چهار حالت پیش می اد: 

         1. فردی که آرام است، ورزش با سطح برانگیختگی کم را انتخاب می کند. (مثلا منچ)

         2. فردی که آرام است، ورزشی با سطح برانگیختگی بالا را انتخاب می کند. (مثلا پرش با اسکی)

         3. فردی که برانگیختگی بالا دارد، ورزش با سطح برانگیختگی کم را انتخاب می کند. (باید برخی از تکنیک های تسلط به خود، آموزش و تمرین بشود.)

         4. فردی که برانگیختگی بالا دارد، ورزش با سطح برانگیختگی بالا را انتخاب می کند. 

          در هر کدام از حالات بالا، وضعیت های مختلفی ایجاد می شود که حاکی از تفاوت روحیات فرد و سطح برانگیختگی آن ورزش خاص است. بنابراین اگر شما سطح برانگیختگی بالایی دارید و اصطلاحا هیجانی هستید و سطح برانگیختگی ورزش شما متوسط است (مثل تیراندازی با کمان)، سه چیز سر مسابقه می تواند به شما کمک کند:  

    اول : تایید و قبول کنید که فشار، یک عامل مثبت است و قادر هستید آن را کنترل کنید. فشار در تصور شما نیست و می توانید آن را تحت کنترل خودتان در بیاورید و حتی مثل تیراندازان سطح یک از آن به نفع خودتان استفاده کنید. اگر موفق بشوید، حداقل در یک فاکتور شبیه تیراندازان سطح یک خواهید شد و این ارزشمند است. دقت کنید که احساس کردن چیزی در شرایطی که تحت فشار هستید چیز خوبی است. در واقع ذهن شما قصد دارد تا شما را متوجه چیزی کند. سعی کنید تا با تجربه موقعیت های استرس زا، نمرات خود را بالا ببرید یعنی تحت استرس هر بار، نمرات بیشتری بگیرد. 

     دوم : به آنچه که قرار است انجام بدهید فکر کنید و نه آنچه باعث افزایش سطح برانگیختگی شده است. همیشه روند کار مهم است. فکر کردن به اینکه باید ببرید و نمرات بیشتری بگیرید شما را از نمرات بالاتر محروم می کند چون به روند کار توجه ندارید. دقت کنید که روند کار در تیراندازی ناخودآگاه است و نه اینکه حالت وسواسی در مورد نحوه اجرا داشته باشید. این خودش باعث می شود تا تیراندازی خراب بشود. حتی ممکن است خودتان هم به این برسید، وقتی به ریلیز فکر می کنید، ریلیز بدی انجام می دهید. 

      سوم : روی تکنیک های ریکاوری کار کنید. همانطور که در بالا گفتم گاهی امتیازات پایین که ناشی از برانگیختگی زیاد بودند، شما را به وضعیت برانگیختگی مناسب بر می گردانند. اگر ریکرو بودید که ادامه بدهید اما اگر کامپوند بودید، دیگه فقط باید دعا بخوانید که حریفتان اشتباه کند مثل اتفاقی که برای Kris Schaff در رده بندی فینال جام جهانی رخ داد. 

         آموختن یک استراتژی ریکاوری می تواند به شما کمک کند و وقتی می گم کمک می کند یعنی حتما این کار را انجام می دهد. دقت کنید به مسابقه لوپز و الیسون در فینال کامپوند خانم ها جام جهانی که اخیرا برگزار شد. لوپز بعد از کسب امتیاز 27 در ست دوم، انقدر 10 زد تا حریفش عصبی شد و بازی را باخت. این استراتژی ها دو ویژگی مهم و مشترک دارند: 

     1. باید ذهن خودتان را از انچه که باعث افزایش سطح هیجانات می شوند و برانگیختگی را افزایش می دهند، دور کنید. 

      2. باید اقدام به انجام کاری کنید که می توانید آن را کنترل کنید. 

    این موقعیت را در نظر بگیرید که شما اند سوم هستید و نمرات خوبی تا این لحظه نگرفتید. اول باید تمرکز کنید و روی تنفس خودتان کار کنید. شروع کنید به نفس عمیق کشیدن و این کار را برای سه مرتبه تکرار کنید. بعد عضلات خودتان مثل گردن و شانه ها را ریلکس کنید. بعد تصور کنید که در حالتی قرار دارید که همه چیز تحت کنترل شما است. حالت مطلوب تیراندازی و وضعیت عضلات در آن لحظه و همچنین خط قدرت را در ذهن تصور کنید و کمان را بکشید و تیراندازی کنید. دقت کنید شما در آن واحد فقط می توانید روی یک چیز کنترل داشته باشید. فکر کردن به یک فرم عالی می تواند شما از افکار منفی جدا کند. دقت کنید که این فرآیند باید قبلا تمرین شده باشد و دقت کنید اگر عواملی وجود دارند که برعکس باعث از بین رفتن برانگیختگی می شوند، آن ها را شناسایی کنید و از انجام آن کارها دوری کنید. 

          این راه حل کمی عجیبه و من خودم انجام ندادم ولی در یک مقاله خواندم که اگر برانگیختگی در سطح بالایی بود، خمیازه کشیدن ممکن است باعث بشود تا حالات هیجانی کمتر بشوند! حالا من نمی دونم که خمیازه ارادی اثر همان خمیازه غیرارادی را دارد یا نه ولی نوشته بود که این کار باعث ریلکس شدن عضلات می شوند. ولی جلوی حریف این کار را نکنید ممکنه اثر بدی داشته باشد. منظورم اینه که حریفتان بعد از باخت افسردگی بگیره که چرا به یک خوابالو باخته...

متشکرم

اسلوب مربی گری

                      سلام 

             یک عدد فایل PDF در مورد نقش و نحوه مربی گری در تیراندازی با کمان آپلود شده که از همون سری کتابچه هایی هست که قبلا هم اپلود شده بود. 

                                          فایل را از اینجا دانلود کنید. 

                                                                                                         متشکرم

فقط تیراندازهای جدید بخوانند! (استرس در مسابقه - محمد میری)

سلام دوستان عزیز 

امروز دوم فروردین ماه 1391 آقای میری اولین مقاله ی خودشان را با عنوان "استرس در زمان مسابقه" برای وب فرستادند. مطالب جالبی است و من در مطلب خودم به این مسائل اشاره ای نکرده بودم!  

خوب بالاخره هرچی باشه دو فکر همیشه بهتر از یک فکر است! آقای میری، بسیار متشکرم! امیدوارم که همکاری شما با این وب ادامه پیدا کند. من همچنان منتظر مطالب فوق العاده ی شما هستم. دوستان عزیزی که فکر می کنند می توانند در بهتر شدن مطالب این وب به من کمک کنند، سریع دست به کار بشوند. مقاله ها به نام خودتان در وب قرار خواهد گرفت!   

این شما و این هم مقاله ی آقای محمد میری...